بزرگ مرد کوچولوی من

این مطالب رو حتما بخونید به دردتون میخوره..ماها همیشه دنبال یه چیزایی هستیم که خوشحالمون کنه ولی من به این نتیجه رسیدم چیزی جز خدا وارتباط با اون بهم ارامش نمیده...........وتنها کسی که تو بدترین لحظات دقت کنید بدترین لحظات که حتی نمیشه مشکل وبازگو کرد چه برسه حل کرد خداست که بهترین و تنهاترین یار وهمدمه......امیدوارم هیچ وقت غم نبینید خلوتی با خالق هميشه اشک اونايي که به فکرمون هستن رو در مياريم.. و هميشه واسه کسايي که به فکرمون نيستن اشک ميريزيم.. هميشه به کسايي که اصلا به يادمون نيستن فکر ميکنيم.. و هميشه کسايي که اصلا فکرشم نميکنيم به يادمونن   امشب از اعماق وجودم، با تو به گفت وگو می نشینم، به خاطر تمام الطاف و نعمت ...

تو این مدت که غرق مساله ای بودم و خوشحالم که به خودم اومدم و فهمیدم چقدر خدا بهم نعمت داده و چقدر خوشبخت بودم و خبر نداشتم وهمیشه در حال ناشکری بودم اینو فهمیدم که دنیا جاده ای ست این شکلی همیشه وقتی تو اوجی یهو میری تو ی گودی وبرعکس تو بدترین حالت که فکر میکنی الانه غرق بشی خدا دستتو میگیره و میکشه بالا بالاهااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا خدای من بمان ا دیدگانی تار ... می نویسم ... برای تو و برای دل !   دل !....این دل تنگ و تنها ... امروز تنهاتر از هر زمان دیگری هستم..... تو هستی ! .... در تار و پود لحظاتم.... اما ... اما.....سهم من از این دنیای رنگی همیشه تنهایی بوده .... چشمانم را از من مگیر...بگذ...

سلام.... بعد مدتها برگشتیم.....ممنون هز همه دوستهایی که تو این مدت نگرانمون بودن و دوستایی که سر زدن و سرنزدن........به هر حال درست از چند روز بعد تولد علی یه گرفتاری خیلی بدی گریبان گیرمون شد که خدا برا هیچ کسی نخواد حتی اسم خودم یادم میرفت چه برسه به وبلاگ ووبلاگ نویسی....... تو این مدت اتفاقهای زیادی افتاده........از عید گرفته تا روز پدر ومادر و دوم اردیبهشت که علی رو بردیم عمل لوزه و به لطف خدا راحت شدیم از شر بیماری و عفونت....خلاصه اینکه براهرروزمون ماجرایی داشتیم وهمیشه به یاد وبلاک خاموشم بودم ولی حوصله نداشتم بخدا.........یک عالمه حرف دارم با این دنیای مجازی ولی چه کنم همیشه خدا وقت کم میارم.......شایدم من تنبلم نمیدونم؟؟؟؟ ...